پروژه کارآفرینی طرح كسب و كار شركت كامپیوتری

پروژه کارآفرینی طرح كسب و كار شركت كامپیوتری در 20 صفحه ورد قابل ویرایش

كسب وكار چیست ؟

به مجموعه فعالیت‌هایی گفته می‌شود كه برای ارائه محصولات یا خدمات با رویكردی مالی، تجاری و صنعتی انجام می‌پذیرد.

انواع كسب و كار :

-       كسب و كارهای بزرگ

-       كسب و كارهای كوچك و متوسط

-       كسب و كار اینترنتی یا مجازی

اصول چهارگانه‌ی كسب و كار

-       دانستن نام محصول

-       نام شركت

-       نام بنیان گذار

-       دانستن مهارتهای لازم


«بسم الله الرحمن الرحیم»

مقدمه :

فعالیتهای مؤسسات بازرگانی در بخش خصوصی و لزوم توسعه‌ی آنها به منظور فراهم ساختن وسایل رفاه عمومی در جامعه‌ی بشری با توجه به رشد افزون جمعیت، نیاز مؤسسات را به سرمایه‌های كلان بیش از پیش آشكار می‌سازد.

تهیه و تأمین این سرمایه‌ها از عهده‌ی افراد معدود خارج است. بدین منظور، موسسات باید با انباشتن منابع افراد، سرمایه‌های كلانی را برای اجرای امور تجاری و تولیدی به وجود آورند. این عمل باعث پیدایش شركتهای مختلفی شده است.

اولین قانون تجاری كه در آن از شركت‌های تجاری صحبت شده است قانون سال 1303 می‌باشد. سپس در سال 1304 قوانین تجاری خاصی به تصویب رسید كه در آن وضعیت شركتهای تجاری كه به چند دسته تقسیم شدند به اختصار بیان شده است. در سال 1310 قانون ثبت شركتها به تصویب رسید كه هدف آن وضع مقررات خاص برای ثبت شركتهای موجود و تطبیق آن با مقررات قانون تجارت بود.

 

طبقه بندی كلی واحدهای اقتصادی :

واحدهای اقتصادی به طور كلی از نظر هدف به دو دسته‌ی كلی تقسیم می‌شوند:‌

1) واحدهای انتفاعی :

كه به قصد انتفاع (سود بردن) از سوی شخص یا گروهی از اشخاص حقیقی یا حقوقی تشكیل می‌شوند و به فعالیت می‌پردازند. واحدهای انتفاعی از لحاظ نوع فعالیت و بر اساس قوانین ایران به دو دسته‌ی كلی تقسیم می‌شوند :

الف) واحدهای تجاری انتفاعی :

كه اشخاص و مؤسساتی هستند كه به قصد تحصیل سود به عملیات تجاری اشتغال دارند مثل : تجار و انواع شركتها.

ب ) واحدهای غیر تجاری انتفاعی :

اشخاص یا موسساتی هستند كه به قصد تحصیل سود به عملیات غیر تجاری اشتغال دارند مثل : دفاتر حقوقی و مؤسسات حسابرسی.

2- واحدهای غیر انتفاعی :

كه بدون قصد انتفاع از سوی شخص یا گروهی از اشخاص حقیقی یا حقوقی در جهت پیشبرد هدفهایی كه در مجموعه راستای منافع جامعه است تشكیل می‌شود و به فعالیت می‌پردازند. مثل مدارس غیر انتفاعی كه پولی را كه دریافت می‌كنند تحویل آموزش و پرورش می‌دهند و آموزش و پرورش آن هزینه را صرف تعلیم و تربیت و آموزش فرزندان می‌كند.

اشخاص :

از منظر حقوقی، اشخاص یا حقیقی هستند یا حقوقی :

در واقع، هر فرد یا هر كس كه دارای ذات طبیعی است «شخص حقیقی» نامیده می‌شود. اما شخص حقوقی متشكل از اعضای مختلف است. به عبارت دیگر شخص حقوقی یعنی عنصری كه بتواند از كیفیت و امتیاز «فردیت و ابدیت» برخوردار شود. به همین جهت قانون آن را به عنوان شخص شناسایی می‌كند. انواع شركتها (به استثنای شركتهای نسبی و نظایر آن كه مشاركت محسوب می‌شوند) شخص حقوقی تلقی می‌شوند. بنابراین اشخاص حقوقی دارای ذات قانونی هستند. شخصیت حقوقی در واقع وجودی فرضی ایست كه این وجود فرضی دارای شخصیتی خاص و مستقل می‌باشد كه هیچ گونه ارتباطی با شخصیت تشكیل دهندگان آن ندارد.

شخص حقوقی دارای كلیه‌ی حقوق و تكالیفی است كه قانون برای شخصیت حقیقی (افراد) تعیین كرده است. به استثنای حقوق و وظایفی كه فقط انسان‌ها دارای آن هستند.

شركت چیست ؟

شركت عبارت است از اجتماع دو یا چند نفر كه هر یك امكاناتی را (اهم از وجه نقدی، وسایل و ماشین آلات و غیره) با خود به درون اجتماع مذكور آورده و به منظور كسب سود، فعالیت مشتركی را انجام داده و منافع را به نسبت‌های معین تقسیم می‌كنند. در قانون تجارت تعریف صریح و روشنی از شركت موجود نیست ولی به موجب قانون مدنی شركت عبارت است از :  «اجتماع حقوق مالكان متعدد در شی‌ای واحد به نحو اشاعه»

عناصر تشكیل دهنده‌ی شركت :

1)  همكاری دویا چند نفر (تعدد شركا)

2) آوردن حصه یا سهم الشركه (مقدار سرمایه‌ی هر یك از شركا) یا سرمایه‌ی مناسب (آورده‌های نقدی و غیر نقدی)

3)  ماهیت حقوق شركت

4)  طرز تقسیم سود و زیان

- مراحل ثبت شركت در ایران :

كلیه‌ی شركتها باید در «اداره‌ی ثبت شركتها و مؤسسات غیر تجاری» به ثبت برسند. برای این كار با توجه به نوع شركت‌ها، مدیران آنها باید مدارك زیر را تسلیم مرجع تثبیت شركتها نمایند. به عنوان نمونه مدارك مورد نیاز برای یك شركت سهامی را بررسی می‌كنیم :

انواع شركتها :

قانون مدنی شركتها را به دو نوع اختیاری و قهری به رسمیت می‌شناسد.

شركت اختیاری یا در نتیجه‌ی عقدی از عقود حاصل می‌شود و یا در نتیجه‌ی عمل شركا از قبیل مزج اختیاری یا قبول مالی مشاعاً (به طور تمام) در ازای عمل چند نفر و نحو آن. به عبارت دیگر برای تشكیل دهنده‌ی آن منعقد شود. در این قرار داد، روابط همكاری بین افراد آن، قصد انتفاع، موضوع مشاركت و اختصاص مبلغی به عنوان سرمایه درج می‌شود كه به این قرار داد «اساس نامه» یا «شركت نامه» گویند.

7) شركت تضامنی :

شركتی است كه تحت نام مخصوص برای امور تجارتی بین دو یا چند نفر با مسئولیت تضامنی تشكیل می‌شود. اگر دارایی شركت برای تأدیه‌ی همه قروض كافی نباشد، هر یك از شركا مسئول پرداخت تمامی قروض شركت است. كه در مورد این نوع شركت بیشتر توضیح خواهیم داد.

طبقه‌ بندی شركتهای تجارتی با توجه به اهمیت سرمایه و شخصیت شركا نیز انجام می‌گیرد و شركتهای مذكور از این نظر به دو دسته طبقه بندی می‌شود:

الف) شركتهایی كه فقط در آنها سرمایه مهم است نه شخص سرمایه گذار، زیرا در این نوع شركتها مسئولیت هریك از سهامداران در مقابل اشخاص ثالث به حصه خود كه سهم نامیده می‌شود، محدود می‌گردد و به همین سبب اشخاص بیشتری از طبقات جامعه درشركتهای مزبور سرمایه گذاری می‌كنند و بدین ترتیب، از مجموع سرمایه‌های كوچك، منابع بزرگی برای واحدهای تولیدی و تجارتی فراهم می‌شود. شركتهای سهامی خاص و عام و شركتهای مختلط سهامی، از این دسته از شركتها هستند. شركتهای تعاونی نیز تحت ضوابط خاص جزء شركتهای سرمایه محسوب می‌شوند.

ب ) شركتهایی كه در آن شخصیت شركا و روابط نزدیك آنان با یكدیگر اهمیت ویژه‌ای دارد و مسئولیت هر یك از شركا ضامن در مقابل اشخاص ثالثف نامحدود و تضامنی است. یعنی هر طلبكاری می‌تواند به فرد فرد شركای ضامن مراجعه و كلیه‌ی مطالبات خود را وصول كند و شركت ضامن به پرداخت دیون اشخاص ثالث ملزم است، البته شریك مزبور می‌تواند پس ازپرداخت دیون مورد بحث به سایر شركای خود مراجعه و از این بابت ضررهای وارده را به نسبت سهم الشركه وصول كند. شركتهای تضامنی، شركتهای نسبی، شركتهای مختلط غیر سهامی و شركتهای با مسئولیت محدود را با توجه به شرایط و این كه در این شركتها به عنصر شخص بیش از سرمایه توجه می‌شود و می‌توان در ردیف این نوع شركتها منظور كرد.

از مشخصات دیگر این شركتها و اهمیت بارز شركا این است كه اصولاً سهم الشركه در حال حیات یا پس از فوت، قابل انتقال نیست؛ در حالی كه در شركتهای دسته‌ی اول، هر سهامداری می‌تواند سهم یا سهام خود را تحت شرایطی انتقال دهد و به عبارتی قابل انتقال بودن سهام از ویژگی‌های مهم شركتهای دسته‌ی اول است.

* شركت تضامنی :

طبق قانون تجارت شركت تضامنی شركتی است كه تحت نام مخصوص، برای امور تجاری بین دو یا چند نفر با مسئولیت تضامنی تشكیل می‌شود. اگر دارایی شركت برای تأدیه‌ی تمام قروض كافی نباشد هر یك از شركا، مسئول پرداخت تمام قروض شركت است. هر قراری كه بر خلاف این، بین شركا بسته شده باشد در مقابل اشخاص ثالث كان لم یكن (بی اعتبار) خواهد بود.

در اسم شركت تضامنی باید عبارت «شركت تضامنی و لااقل اسم یك نفر از شركا» ذكر شود. در صورتی كه اسم شركت مشتمل بر اساس تمامی شركا نباشد باید بعد از اسم شریك یا شركایی كه ذكر شده است عبارتی از قبیل «و شركا» یا «و برادران» قید گردد.

- تشكیل شركت تضامنی :  

شركت تضامنی، وقتی تشكیل می‌شود كه اولاً شركت نامه مطابق قانون تنظیم شده باشد و در ثانی، تمام سرمایه نقدی، تحویل و سرمایه‌ی غیر نقدی نیز، تقدیم (به روز تحویل داده شود) و تسلیم شده باشد. در شركت تضامنی شركا باید لااقل یك نفر از میان خود یا خارج به سمت مدیریت تعیین كنند. هر قسمت از سرمایه را در شركت تضامنی «سهم الشركه» می‌نامند.

بنابراین، شركت تضامنی قانوناً احتیاج به اساسنامه ندارد، لیكن می‌توان اساسنامه داشته باشد و هر گونه توافقی كه بین شركا به عمل آمده باشد در آن قید شود. شركت نامه می‌بایست در اداره‌ی ثبت شركتها به ثبت برسد و حاوی اطلاعات زیر باشد:

1)  نام و مركز اصلی شركت

2)  موضوع فعالیت شركت

3)  مدت شركت، تاریخ تشكیل شركت، نام شركا